بیوگرافی بیل راسل

بیل راسل ( Bill Russell ) یکی از بزرگ‌ترین و تأثیرگذارترین بازیکنان تاریخ بسکتبال است که به‌ویژه به‌خاطر نقش خود در موفقیت‌های تیم بوستون سلتیکس در دهه‌های 1950 و 1960 شناخته می‌شود. در این نوشته وب سایت مجله خبری بایر لورکوزن شما را با کانر آنتونی مک‌گرگور ، ستاره فوتبال جهان، آشنا خواهد کرد، همراه ما بمانید.

نام	ویلیام فلتون “بیل” راسل
تولد	تولد ۱۲ فوریه ۱۹۳۴ – فوت ۳۱ ژوئیه ۲۰۲۲
محل تولد	مونرو، لوئیزیانا
قد	۲۰۸ سانتی‌متر
وزن	۱۰۰ کیلوگرم
ملیت	آمریکا
باشگاه	بوستون سلتیکس
پست	سنتر

بیوگرافی بیل راسل

بیل راسل در تاریخ ۱۲ فوریه ۱۹۳۴ در مونرو، لوئیزیانا به دنیا آمد و در ۳۱ ژوئیه ۲۰۲۲ در سن ۸۸ سالگی درگذشت.

دوران تحصیل و شروع حرفه‌ای راسل در دوران تحصیل خود در دانشگاه سان‌فرانسیسکو به یک ستاره تبدیل شد. او در تیم دانشگاه سان‌فرانسیسکو با سرمربیگری فیلیپ لوئیس، موفق به بردن دو قهرمانی NCAA در سال‌های 1955 و 1956 شد.

بیل راسل کیست

نام کامل : بیل راسل/ Bill Russell

متولد :زاده ۱۲ فوریه ۱۹۳۴ – درگذشته ۳۱ ژوئیه ۲۰۲۲

محل تولد : مونرو، لوئیزیانا

بیل راسل چه کسی هست

بیل راسل یک بازیکن بسکتبال آمریکایی است که به عنوان یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ NBA شناخته می‌شود. او در تیم بوستون سلتیکس بازی می‌کرد و در دوران حرفه‌ای خود 11 عنوان قهرمانی NBA را به دست آورد که رکوردی بی‌نظیر است.

ملیت بیل راسل

بیل راسل ملیت

بیل راسل ملیت آمریکایی دارد.

اصالت بیل راسل

بیل راسل اصالت

راسل از نژاد آفریقایی-آمریکایی است و یکی از چهره‌های برجسته سیاه‌پوست در تاریخ بسکتبال و جامعه آمریکا بوده است.

قد بیل راسل

بیل راسل قد

قد بیل راسل ۲٫۰۸ متر هست.

وزن بیل راسل

بیل راسل وزن

وزن بیل راسل قبل از فوتش ۱۰۰ کیلوگرم بود. بیل راسل در دوران حرفه‌ای خود وزن معمولی بین ۹۵ تا ۱۰۵ کیلوگرم (۲۱۰ تا ۲۳۰ پوند) داشت. 

سن بیل راسل

بیل راسل سن

بیل راسل در سن ۸۸ سالگی فوت کرد. 

بیل راسل اهل کجاست

بیل راسل اهل کدام کشور است

بیل راسل اهل کشور آمریکا است.

بیل راسل

بچگی بیل راسل

کودکی بیل راسل

نوجوانی بیل راسل

ویلیام فلتون راسل در خانواده چارلز راسل و کیتی راسل در وست مونرو، لوئیزیانا به دنیا آمد. مانند بسیاری از شهرها و شهرهای جنوبی آن زمان، مونرو جدا شده بود و راسل ها اغلب در زندگی روزمره خود با نژادپرستی دست و پنجه نرم می کردند.

زندگینامه بیل راسل

مهاجرت بیل راسل

زندگی اولیه و مهاجرت به کالیفرنیا راسل زمانی که هنوز کودک بود، همراه با خانواده‌اش به دلیل شرایط اقتصادی و اجتماعی، از جنوب آمریکا به ایالت کالیفرنیا مهاجرت کرد. در اوکلند، کالیفرنیا، بیل به‌عنوان یک کودک در یک خانواده فقیر زندگی می‌کرد.

او و خانواده‌اش در محله‌های کارگری زندگی می‌کردند، جایی که تبعیض نژادی و مشکلات اقتصادی برای خانواده‌های سیاه‌پوست شایع بود. بیل به‌طور خاص با نژادپرستی روبه‌رو بود، به‌طوری که گاهی مجبور بود در خیابان‌ها یا حتی مدارس با برخوردهای ناعادلانه و تبعیض‌آمیز مواجه شود.

دوران مدرسه و کشف استعداد ورزشی بیل در ابتدا علاقه‌ای به ورزش‌هایی مانند دو و میدانی و فوتبال داشت، اما بعد از مدتی به سمت بسکتبال کشیده شد.

او در دوران دبیرستان در مدرسه ماکلیچ در اوکلند به‌طور غیرمنتظره‌ای کشف کرد که در بسکتبال استعداد ویژه‌ای دارد. علی‌رغم این که در آغاز بدنی ضعیف و لاغر داشت، بیل با تلاش فراوان توانست مهارت‌هایش را در این رشته به سطح بالایی برساند و تبدیل به یکی از بازیکنان برجسته مدرسه شود.

 زندگی بیل راسل

بیل راسل در بسیاری از مصاحبه‌ها و سخنرانی‌هایش به تأثیر خانواده‌اش، به‌ویژه مادرش، در تربیت او اشاره کرده است. آن‌ها به او آموختند که هیچ‌گاه از برابر شدن با مشکلات اجتماعی، به ویژه نژادپرستی، نترسد.

این تأثیرات، در طول دوران ورزشی و پس از آن، باعث شد که راسل همواره به دنبال تغییرات اجتماعی و عدالت برای سیاه‌پوستان در جامعه آمریکا باشد. راهنمایی‌های اخلاقی و فرهنگی خانواده راسل نه تنها از نظر احساسی و روحی به او کمک می‌کردند، بلکه در زمینه‌های فرهنگی و اخلاقی نیز نقش اساسی داشتند.

بیل راسل زندگی نامه

بیل راسل رکورد قهرمانی NBA

بیل راسل عنوان MVP

راسل ۱۱ بار قهرمان NBA شد که این رکورد هنوز در تاریخ این لیگ بی‌نظیر است. او در این دوران توانست 5 بار عنوان MVP (بازیکن ارزشمند) NBA را نیز کسب کند.

بیل راسل اولین مربی سیاهپوست

در سال ۱۹۶۶، بیل راسل اولین مربی سیاه‌پوست تاریخ NBA شد و همزمان به عنوان بازیکن و مربی برای تیم سلتیکس به میدان رفت.

بیل راسل تبعیض نژادی

بیل راسل حقوق بشر

او در بخش‌هایی از زندگی خود در جنوب ایالات متحده با نژادپرستی مواجه بود. اما این مشکلات و چالش‌ها او را قوی‌تر و مقاوم‌تر کرد. راسل نه تنها در زمین بازی بلکه در خارج از آن نیز با این مشکلات مبارزه می‌کرد و تلاش می‌کرد تا صدای سیاه‌پوستان و اقلیت‌ها را در جامعه بشنود.

بیل راسل و لوتر کینگ

او از همبستگی با مارتین لوتر کینگ جونیور حمایت می‌کرد و در جنبش‌های حقوق مدنی شرکت داشت. راسل از شهرت خود برای پیشبرد حقوق سیاه‌پوستان و برابری اجتماعی استفاده کرد. 

بیل راسل فعال اجتماعی

بیل راسل نه تنها به عنوان یک ورزشکار بلکه به عنوان یک فعال اجتماعی شناخته می‌شود. او در دهه‌های 1960 و 1970 در مبارزات حقوق مدنی و ضد نژادپرستی در ایالات متحده فعال بود.

بیل راسل و محمد علی کلی

محمد علی کلی و بیل راسل

بیل راسل به‌عنوان یکی از پیشگامان ورزشکاران سیاه‌پوست در NBA با نژادپرستی مبارزه می‌کرد، در حالی که محمد علی کلی هم در مبارزه با تبعیض نژادی در دنیای بوکس و سیاست حضور داشت. 

یکی از لحظات مهم دوستی آنها زمانی بود که محمد علی از رفتن به جنگ ویتنام خودداری کرد و به‌دلیل این تصمیم، مجازات‌هایی را تحمل کرد. بیل راسل در آن زمان از او حمایت کرد و همواره بر حمایت از حقوق بشر و مبارزات فردی تاکید داشت.

راسل و علی در کنار هم در جنبش‌های مختلفی از جمله جنبش حقوق مدنی حضور پیدا می‌کردند و تلاش می‌کردند تا به تغییرات اجتماعی و سیاسی کمک کنند.

به‌ویژه در سال‌های دهه 60، که نژادپرستی و تبعیض هنوز در بخش‌های مختلف جامعه آمریکایی حاکم بود، این دو ورزشکار به‌عنوان نمادهایی از مقاومت و مبارزه شناخته می‌شدند.

پس از بازنشستگی هر دو، رابطه دوستانه‌شان ادامه یافت. آنها اغلب در مورد یکدیگر اظهار نظرهای محبت‌آمیز می‌کردند. به‌ویژه بیل راسل همیشه به محمد علی کلی احترام می‌گذاشت و او را نه تنها به‌عنوان یک قهرمان ورزشی بلکه به‌عنوان یک انسان بزرگ و فداکار می‌شناخت.

 خانواده بیل راسل

نام پدر و مادر : چارلز راسل (پدر) و جسیکا هاتکینز (مادر)

خانواده ی بیل راسل

مشکلات نژادپرسیتی همیشه گریبانگیر خانواده راسل بود. پدر راسل یک بار از خدمات در پمپ بنزین خودداری کرد تا اینکه کارکنان ابتدا از همه مشتریان سفیدپوست مراقبت کردند. هنگامی که او قصد خروج و یافتن ایستگاه دیگری را داشت، خدمتکار تفنگ ساچمه‌ای را به صورت او می‌زد و تهدید می‌کرد که اگر نماند و نوبتش بماند، او را خواهد کشت.

در حادثه ای دیگر، مادر راسل با لباسی شیک در بیرون از خانه راه می رفت که یک پلیس سفیدپوست به او برخورد کرد. او به او گفت که به خانه برود و لباس را که از آن به عنوان «لباس سفید زن» یاد می‌کرد، درآورد.

در طول جنگ جهانی دوم، دومین مهاجرت بزرگ آغاز شد، با تعداد زیادی از سیاه پوستان جنوب را ترک کردند تا در بقیه ایالات متحده شغل پیدا کنند. وقتی راسل هشت ساله بود، پدرش خانواده را به اوکلند، کالیفرنیا نقل مکان کرد.در آنجا، آنها در فقر فرو رفتند و راسل دوران کودکی خود را در یک سری پروژه های مسکن عمومی گذراند.

بیل راسل و مادرش

مادر بیل راسل

پدر بیل راسل

پدرش مردی سخت‌گیر بود که در ابتدا در یک کارخانه کاغذ به عنوان سرایدار کار می‌کرد. هنگامی که جنگ جهانی دوم آغاز شد، راسل بزرگ راننده کامیون شد. راسل بیشتر به مادرش کتی نزدیک بود تا به پدرش و هنگامی که او 12 ساله بود به طور ناگهانی درگذشت ضربه عاطفی بزرگی دریافت کرد.

پدرش شغل حمل و نقل خود را رها کرد و برای اینکه به فرزندانش نزدیکتر شود، فولادکار شد. راسل اظهار داشت که پدرش قهرمان دوران کودکی او شد و بعداً توسط جورج میکان، فوق ستاره مینیاپولیس لیکرز، که زمانی که در دبیرستان بود با او آشنا شد، او را دنبال کرد.

میکان درباره راسل بسکتبالیست کالج گفت: “بیایید با آن روبرو شویم، او بهترین است. او بسیار خوب است، او شما را می ترساند.”

برادر بیل راسل

برادر بزرگتر راسل، نمایشنامه نویس چارلی ال راسل بود.

بیل راسل بیوگرافی

بیل راسل مفسر تلویزیونی

بیل راسل تحلیلگر تلویزیون

او پس از بازنشستگی به عنوان یک مفسر تلویزیونی و نویسنده فعالیت کرد و کتاب‌هایی در مورد زندگی و فلسفه ورزشی خود نوشت. در نوشتن کتاب‌های خود، به موضوعات ورزشی و اجتماعی پرداخته است.

بیل راسل نویسنده

بیل راسل Just Let Me Play

یکی از کتاب‌های معروف او با عنوان “Just Let Me Play”، به شرح تجربیات و نگرش‌هایش در دوران ورزشی و اجتماعی‌اش می‌پردازد. در این کتاب، راسل از سختی‌ها، مبارزات و درک عمیق خود از مسائل اجتماعی و نژادی می‌گوید.

مستندهای بیل راسل 

بیل راسل Bill Russell Legend 

Bill Russell Legend

بیل راسل به‌عنوان یکی از اسطوره‌های تاریخ بسکتبال، حضور برجسته‌ای در مستندها، فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی داشت. مستندهایی مانند “Bill Russell: Legend” که زندگی و دستاوردهای او را به تصویر می‌کشند، نشان می‌دهند که چگونه او در ورزش بسکتبال و خارج از آن تأثیرگذار بود.

همچنین حضور او در برنامه‌های تلویزیونی و مصاحبه‌ها باعث شد تا طرفداران بیشتری با شخصیت و اخلاق حرفه‌ای او آشنا شوند. این مستندها نه تنها دستاوردهای ورزشی او بلکه جنبه‌های انسانی و اجتماعی شخصیت او را نیز نشان می‌دهند.

تحصیلات بیل راسل

بیل راسل دوران تحصیل خود را در دانشگاه سان‌فرانسیسکو (University of San Francisco) گذراند و به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین بازیکنان بسکتبال تاریخ در این دانشگاه شناخته شد. شروع در دانشگاه راسل در سال 1953 وارد دانشگاه سان‌فرانسیسکو شد و به تیم بسکتبال این دانشگاه پیوست.

در آن زمان، تیم بسکتبال سان‌فرانسیسکو تحت سرمربیگری فیلیپ لوئیس قرار داشت و راسل با بازی‌های برجسته‌اش در بخش دفاعی به یکی از ارکان اصلی تیم تبدیل شد.

موفقیت‌ها در دانشگاه در دوران حضور بیل راسل در این دانشگاه، تیم بسکتبال سان‌فرانسیسکو به دو قهرمانی NCAA (در سال‌های 1955 و 1956) دست یافت. راسل در این دو سال با نمایش‌های خارق‌العاده‌اش در دفاع و ریباند، نقش کلیدی در موفقیت‌های تیم ایفا کرد.

این دوران دانشگاهی بیل راسل، نه‌تنها موفقیت‌های ورزشی بلکه نگرش استراتژیک او را در بازی‌های تیمی شکل داد و او را برای حرفه‌اش در NBA آماده کرد.

زندگی شخصی بیل راسل

ازدواج بیل راسل 

اولین همسر او روزالیند راسل بود که با او در دهه ۱۹۵۰ ازدواج کرد. این ازدواج به دلیل مسائل شخصی و حرفه‌ای به پایان رسید. سپس بیل راسل با دوریس راسل ازدواج کرد، اما این ازدواج نیز به طلاق انجامید. بیل بعدها با میشیل رابرتز ازدواج کرد که رابطه‌ای بلندمدت بود.

بیل راسل روزالیند

روزالیند یک زن فعال و حمایت‌گر بود و در دوران زندگی مشترک، از بیل در مسیر حرفه‌ای بسکتبال و فعالیت‌های اجتماعی‌اش حمایت می‌کرد. این ازدواج اما به دلیل مشکلات شخصی و حرفه‌ای به طلاق انجامید.

همسر بیل راسل

عکس همسر بیل راسل

بیل راسل و همسرش 

همسران بیل راسل

• روزالیند راسل (Rosalind Russell)
• کارمن توماس (Carmen Thomas)
• می‌ریش راسل (Jeannine Russell)

فرزندان بیل راسل

تعداد فرزندان بیل راسل

• کریستین راسل
• جاستین راسل
• دنیس راسل

ثروت بیل راسل

درآمد بیل راسل

ارزش خالص با توجه به موفقیت‌های او در بسکتبال و درآمدهای جانبی از سخنرانی‌ها و تألیف کتاب‌ها، تخمین زده می‌شود که ثروت بیل راسل در زمان مرگ او حدود ۱۰ میلیون دلار بوده باشد. 

دستمزد بیل راسل

در سال‌های ابتدایی حضور راسل در NBA، دستمزد او حدود 20,000 دلار در سال بود. برای مثال، در سال 1957، دستمزد او برای اولین سال حضورش در NBA 17,000 دلار بود.

در اواخر دوران حرفه‌ای‌اش، دستمزد او به حدود 100,000 دلار در سال رسید.

خانه ی بیل راسل

خانه های بیل راسل

بیل راسل در طول زندگی خود در چندین مکان مختلف زندگی کرد و خانه‌های مختلفی داشت. او به‌ویژه پس از بازنشستگی از بسکتبال، بخش عمده‌ای از وقت خود را در خانه‌های مختلف سپری کرد. در اینجا به چند مورد از خانه‌هایی که بیل راسل در آن‌ها زندگی کرده اشاره می‌کنیم:

بیل راسل خانه بوستون

بیل راسل پس از پیوستن به تیم بوستون سلتیکس در دهه ۱۹۵۰، مدت زیادی از زندگی خود را در بوستون گذراند. در این مدت، او خانه‌ای در این شهر داشت که به یکی از محل‌های اصلی زندگی او تبدیل شده بود.

این خانه نه‌تنها محل سکونت او در دوران حرفه‌ای بسکتبال بود، بلکه در زمان بازنشستگی نیز یکی از مکان‌های اصلی زندگی او به شمار می‌رفت. این خانه در یکی از محله‌های مشهور بوستون قرار داشت و به بیل راسل امکان می‌داد تا در نزدیکی تیم و طرفدارانش زندگی کند.

بیل راسل خانه سیرا نواادا

پس از بازنشستگی، بیل راسل در مناطق مختلفی از آمریکا زندگی کرد. یکی از مکان‌هایی که او در آن زندگی کرد، منطقه سیرا نواادا در ایالت کالیفرنیا بود. این منطقه برای علاقه‌مندان به طبیعت و ورزش‌های فضای باز بسیار محبوب است.

بیل راسل از این خانه برای فرار از شلوغی و زندگی پرهیاهوی شهری استفاده می‌کرد. این خانه در دل طبیعت و با چشم‌اندازی زیبا از کوه‌ها و درختان قرار داشت و به او فرصتی می‌داد تا زندگی آرام‌تری داشته باشد

بیل راسل خانه سیاتل

واشنگتن بیل راسل بعد از بازنشستگی و پس از ازدواج با همسر سوم خود، مونی، در سیاتل زندگی کرد. بیل و مونی در این خانه زندگی خوبی داشتند و برای خانواده و دوستانش پذیرایی می‌کردند. این خانه نه‌تنها محل سکونت، بلکه محل برگزاری مراسم‌های خانوادگی و یادبودهای مختلف نیز بود.

مرگ بیل راسل

بیل راسل مشکلات قلبی

بیل راسل در تاریخ ۳۱ ژوئیه ۲۰۲۲ در سن ۸۸ سالگی درگذشت. خبر درگذشت او با اندوه و تأثر زیادی در دنیای ورزش و میان طرفداران بسکتبال منتشر شد. بیل راسل نه تنها به‌عنوان یک ورزشکار افسانه‌ای و اسطوره بسکتبال شناخته می‌شد، بلکه به‌عنوان یک فعال اجتماعی و مدافع حقوق بشر نیز شناخته شده بود.

بیل راسل به دلیل بیماری‌های قلبی و دیگر مشکلات پزشکی در طول سال‌های پایانی زندگی‌اش تحت مراقبت‌های ویژه بود.

ادای احترام NBA به مرگ بیل راسل 

پس از مرگ بیل راسل، بسیاری از بازیکنان، مربیان، و علاقه‌مندان به بسکتبال در سراسر جهان به او ادای احترام کردند.

از جمله، تیم بوستون سلتیکس که جایی که راسل بیشتر دوران حرفه‌ای خود را در آن سپری کرده بود، بسیاری از بازیکنان و کارکنان آن تیم به یاد او به‌طور ویژه مراسم‌ها و احترامات مختلفی برگزار کردند.

علاوه بر جامعه بسکتبال، بسیاری از چهره‌های برجسته در زمینه‌های مختلف اجتماعی، فرهنگی، و سیاسی نیز درگذشت بیل راسل را تسلیت گفتند و او را به‌عنوان یک شخصیت تاثیرگذار در مبارزات حقوق بشری و اجتماعی یاد کردند.

بیل راسل احمدی نژاد

بیل راسل و احمدی نژاد

توئیت احمدی نژاد برای بیل راسل

احمدی نژاد در توئیتی گفت: «بیل راسل نه تنها یکی از بهترین بازیکنان تمام دوران بود که ۱۱ عنوان بی بدیل را به دست آورد، بلکه یکی از پیشگامان جنبش حقوق مدنی نیز بود. خدا رحمتش کند.»

والپیپر بیل راسل برای کامپیوتر

عکس بیل راسل بسکتبالیست

عکس خانوادگی بیل راسل

عکس بیل راسل و فرزندانش

عکس همسر بیل راسل

عکس زن بیل راسل

عکس های بیل راسل

عکس بیل راسل و همسرش

عکس پروفایل بیل راسل

wallpaper RUSSELL

والپیپر بیل راسل

عکس بیل راسل

عکس جذاب بیل راسل

bill russell wallpaper hd 

wallpaper BILL RUSSELL

bill russell wallpaper for phone 

bill russell wallpaper for laptop 

bill russell wallpaper 4k 

بیل راسل والپیپر 

wallpaper 4k Bill Russell

زندگی ورزشی بیل راسل

راسل در سال‌های اولیه‌اش تلاش کرد تا مهارت‌های خود را به عنوان یک بازیکن بسکتبال توسعه دهد. اگرچه او دونده و جهنده خوبی بود و دست‌های بزرگی داشت، او بازی را درک نمی‌کرد و از تیم دبیرستان هربرت هوور حذف شد.

به عنوان دانشجوی سال اول دبیرستان مک‌کلیموندز در اوکلند، راسل تقریباً دوباره حذف شد. پس از اینکه راسل به عنوان یک دانش آموز در دبیرستان از تیم بسکتبال دانشگاه آزاد شد، پاولز به او جایگاهی در تیم دانشگاه داد و یک عضویت یک ساله در مرکز اجتماعی برای او خرید.

از آنجایی که تجربیات قبلی راسل با شخصیت‌های اقتدار سفیدپوست اغلب منفی بود، سخنان گرم پاولز به او اطمینان داد. فرانک رابینسون، یکی از اعضای آینده تالار مشاهیر بیسبال، یکی از هم تیمی های بسکتبال راسل در دبیرستان بود.

زندگی بسکتبالیست بیل راسل

راسل خیلی زود به خاطر سبک دفاع غیرمعمولش مورد توجه قرار گرفت. او بعداً به یاد آورد: “برای بازی خوب دفاعی. در آن زمان گفته می شد که باید همیشه صاف و صاف بمانید تا سریع عکس العمل نشان دهید. وقتی شروع به پریدن برای ساخت بازی های دفاعی و مهار شوت کردم، ابتدا تصحیح شدم، اما به آن چسبیدم، و نتیجه داد.”

به خاطر سپردن حرکات بازیکنان دیگر، به عنوان مثال، کارهای پا مانند اینکه کدام پا را در کدام بازی اول حرکت داده اند، به عنوان آمادگی برای دفاع در برابر آنها، که شامل تمرین در مقابل آینه در شب می شود.

راسل خود را به عنوان خواننده مشتاق نشریات ورزشی دهه ۱۹۵۰ مجلات دل توصیف کرد، که از آنها برای شناسایی حرکات حریفان به منظور دفاع در برابر آنها استفاده می کرد.

زندگی حرفه ای بیل راسل

راسل توسط استخدام کنندگان کالج نادیده گرفته شد و پیشنهادی دریافت نکرد تا اینکه هال دژولیو از دانشگاه سانفرانسیسکو (USF) بازی او را در یک بازی دبیرستان تماشا کرد.

دیخولیو تحت تأثیر گلزنی ناچیز راسل و “مبانی بی رحمانه” قرار نگرفت،  اما او احساس کرد که راسل جوان غریزه فوق العاده ای برای بازی، به خصوص در کلاچ دارد. راسل مشتاقانه این پیشنهاد را پذیرفت.

جان تیلور، روزنامه‌نگار ورزشی، پیشنهاد بورسیه را به عنوان یک رویداد مهم در زندگی راسل توصیف کرد، زیرا راسل متوجه شد که بسکتبال فرصتی برای فرار از فقر و نژادپرستی است و سوگند یاد کرد که از آن بهترین استفاده را بکند.راسل در سال 1952 از مک‌کلیموندز فارغ‌التحصیل شد.

بیل راسل بوستون سلتیکس

پیوستن بیل راسل به بوستون سلتیکس

تاریخ پیوستن راسل به بوستون سلتیکس

بیل راسل قهرمان NBA

ویلیام فلتون راسل یک بسکتبالیست حرفه‌ای آمریکایی بود که از سال ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۹ برای بوستون سلتیکس انجمن ملی بسکتبال (NBA) در مرکز بازی می‌کرد. او مهره اصلی سلتیکس بود که در طول دوران حرفه‌ای خود ۱۱ سال قهرمانی NBA را به دست آورد. راسل به طور گسترده به عنوان یکی از بهترین بازیکنان بسکتبال تمام دوران شناخته می شود.

بیل راسل سانفرانسیسکو دانز

پیوستن بیل راسل به سانفرانسیسکو دانز

تاریخ پیوستن راسل به سانفرانسیسکو دانز

راسل در دانشگاه سانفرانسیسکو، سانفرانسیسکو دانز را به مسابقات قهرمانی متوالی NCAA در سال‌های 1955 و 1956 هدایت کرد.

او به عنوان برجسته ترین بازیکن مسابقات NCAA انتخاب شد و کاپیتان تیم ملی بسکتبال ایالات متحده بود که برنده مدال طلا در بازی های المپیک تابستانی 1956 بود.

این پیروزی ها در کنار قهرمانی هایش در NBA باعث شد راسل یکی از تنها هشت بازیکن تاریخ بسکتبال باشد که موفق به کسب تاج سه گانه شده اند.

بیل راسل قهرمان NCAA

کاپیتان بیل راسل 

بیل راسل کاپیتان تیم ملی آمریکا

پس از انتخاب توسط سنت لوئیس هاکس با دومین انتخاب کلی در درفت NBA در سال 1956، راسل با اد مکولی مرکز سلتیکس و کلیف هاگان مهاجم کوچک به بوستون سلتیکس مبادله شد.

با راسل به عنوان مرکز اصلی و مجری دفاعی خود، سلتیکس اولین قهرمانی NBA خود را در سال 1957 به دست آورد و رکورد هشت قهرمانی متوالی NBA را از سال 1959 تا 1966 به دست آورد.

بیل راسل مدال طلای المپیک ۱۹۵۶

بیل راسل برنده تاج سه گانه

بیل راسل تاج سه گانه

ایستادن با قد ۶ فوت و ۱۰ اینچ (۲.۰۸ متر)، با بازوی ۷ فوت ۴ اینچ (۲.۲۴ متر)، مهار ضربه او و دفاع مرد به مرد از دلایل اصلی تسلط سلتیکس در طول دوران حرفه ای او بودند.

راسل همچنین چهار بار در NBA در ریباند رهبری کرد، دوجین فصل متوالی با 1000 ریباند یا بیشتر داشت، و در همه زمان‌ها در کل ریباند و ریباند در هر بازی در رتبه دوم باقی ماند. راسل پس از پیشگامان سیاهپوست ارل لوید، چاک کوپر و سویت واتر کلیفتون بازی کرد و او اولین بازیکن سیاهپوستی بود که در NBA به مقام فوق ستاره دست یافت.

بیل راسل مربی بازیکن سلتیکس

بیل راسل مربی بازیکن در سلتیکس

در طول سه فصل پایانی حرفه خود (۱۹۶۶-۱۹۶۹)، او به عنوان مربی بازیکن سلتیکس خدمت کرد و اولین مربی سیاه پوست NBA شد که قهرمانی را به دست آورد. راسل به دوران بازی خود پایان داد و پس از کمک به سلتیکس در کسب عنوان قهرمانی NBA در سال 1969، سمت مربیگری سلتیکس را ترک کرد.

بیل راسل سرمربی 

بیل راسل سرمربی سیاتل ۱۹۷۳

بیل راسل سرمربی سیاتل سوپرسونیکز

بیل راسل سرمربی ساکرامنتو کینگز ۱۹۷۸

بیل راسل سرمربی ساکرامنتو کینگز

راسل از سال ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۷ به عنوان سرمربی و مدیر کل سیاتل سوپرسونیکز خدمت کرد. او همچنین از سال ۱۹۸۷ تا ۱۹۸۸ مربی ساکرامنتو کینگز بود. 

بیل راسل تالار مشاهیر

بیل راسل تالار مشاهیر نایسمیت

بیل راسل تالار مشاهیر فیبا

بیل راسل تالار مشاهیر

راسل در سال ۱۹۷۵ به تالار مشاهیر بسکتبال یادبود نایسمیت راه یافت، یکی از بنیانگذاران تالار مشاهیر بسکتبال ملی کالج در سال ۲۰۰۶ بود و در سال ۲۰۰۷ در تالار مشاهیر فیبا ثبت شد. او در NBA315th 25th Annivers 75 و NBA19 انتخاب شد.

تیم سالگرد در سال ۱۹۸۰، به عنوان یکی از ۵۰ بازیکن برتر تاریخ NBA در سال 1996 نامگذاری شد (یکی از تنها چهار بازیکنی بود که هر سه افتخار را دریافت کردند)، و به تیم هفتاد و پنجمین سالگرد NBA در سال 2021 انتخاب شد. در سال 2009، جایزه NBA به افتخار NBA به NBA5 تغییر نام داد.

بیل راسل باراک اوباما

بیل راسل و باراک اوباما ۲۰۱۱

بیل راسل مدال آزادی ریاست جمهوری

در سال ۲۰۱۱، باراک اوباما مدال آزادی ریاست جمهوری را به خاطر دستاوردهایش در دادگاه و جنبش حقوق مدنی اعطا کرد. در سال ۲۰۲۱، راسل برای قدردانی از حرفه مربیگری خود، برای بار دوم به تالار مشاهیر بسکتبال یادبود نایسمیت معرفی شد.

بازنشستگی پیراهن بیل راسل 

اندکی پس از مرگ او در سال ۲۰۲۲، NBA لیگ پیراهن شماره 6 راسل را بازنشسته کرد، و او را به تنها بازیکنی در تاریخ NBA تبدیل کرد که این افتخار را دریافت کرد، و همچنین سومین نفر در ورزش‌های حرفه‌ای بزرگ آمریکای شمالی که شماره پیراهن خود را در لیگ بازنشسته کرد، پس از جکی رابینسون و وین گرتزکی.

بیل راسل کالج USF

بیل راسل در دانز

بیل راسل تیم دانشگاهی USF

راسل در سال ۱۹۵۲ کالج را در USF آغاز کرد. او میانگین 20 امتیاز در هر بازی در تیم بسکتبال سال اول دانز به دست آورد و اولین بازی خود را در دانشگاه در 1 دسامبر 1953 انجام داد. او به مرکز شروع مربی فیل وولپرت تبدیل شد، که بر دفاع و بازی عمدی در نیمه زمین تأکید داشت، که به نفع مهارت های دفاعی استثنایی راسل بود.

بازی‌ها اغلب برای تیم USF دشوار بود، زیرا راسل و هم‌تیمی‌های سیاه‌پوستش به هدف شوخی‌های نژادپرستانه، به‌ویژه در جاده‌ها تبدیل شدند.

در یک حادثه، هتل‌های اوکلاهاما سیتی از پذیرش راسل و هم‌تیمی‌های سیاه‌پوستش در حالی که برای مسابقات کالج 1954 در شهر بودند، خودداری کردند.

در اعتراض، کل تیم تصمیم گرفتند در یک خوابگاه دربسته کالج، که بعداً یک تجربه پیوند مهم برای گروه نامیده شد، اتراق کنند. دهه‌ها بعد، راسل توضیح داد که تجربیاتش او را در برابر انواع سوء استفاده‌ها سخت کرده است و گفت: “من هرگز به خودم اجازه ندادم که قربانی شوم.”

بیل راسل وولپرت

بیل راسل و وولپرت

انتخاب وولپرت برای نحوه استقرار بازیکنانش تحت تأثیر رنگ پوست آنها قرار نگرفت. در سال ۱۹۵۴، او اولین مربی یک برنامه بسکتبال بزرگ کالج شد که سه بازیکن آمریکایی آفریقایی تبار را انتخاب کرد: کی سی جونز، هال پری و راسل.

در سالهای USF، راسل از کمبود حجم نسبی خود برای محافظت از بازیکنان دیگر به غیر از مرکز حریف استفاده کرد: با استفاده از سرعت خود، روی مهاجمان دو برابر می شد و ضربات آنها را به شدت به چالش می کشید. راسل از سال 1953 تا 1956 در تیم دانشگاهی USF بازی کرد.

راسل با ترکیب قد و مهارت‌های مهار شوت یک مرکز با سرعت پای یک فوروارد، به نقطه مرکزی یک تیم USF تبدیل شد که به زودی به نیرویی در بسکتبال کالج تبدیل شد.

تغییر قوانین NCAA بخاطر بیل راسل

پس از اینکه USF ستاره Holy Cross Crusaders تام Heinsohn را در یک نیمه بدون گل نگه داشت، Sports Illustrated نوشت: “اگر [راسل] یاد بگیرد که سبد را بزند، باید قوانین را بازنویسی کند.”

خط برای سال جوانی او تعریض شد. پس از فارغ التحصیلی، کمیته قوانین NCAA دومین قانون جدید را برای مقابله با بازی مردان بزرگی مانند راسل وضع کرد. تداخل سبد اکنون ممنوع بود.

راسل یکی از چندین مرد بزرگی شد که تغییراتی در قوانین NCAA ایجاد کردند. NCAA قبلاً در پاسخ به جورج میکان (1945) دروازه‌بانی را ممنوع کرده بود و بعداً به دلیل لو آلسیندور (1967) شوت دانک را ممنوع کرد، اگرچه قانون اخیر بعداً لغو شد.

بیل راسل بازیکن سیاه پوست

بیل راسل نژادپرستی

نژادپرستی پارادایم مادام العمر او را به عنوان یک بازیکن تیمی شکل داد، که راسل در مورد آن گفت: “در آن زمان هرگز قابل قبول نبود که یک بازیکن سیاه پوست بهترین باشد. این اتفاق نیفتاد.

بیل راسل اولین قهرمانی MVP آمریکا

بیل راسل قهرمانی MVP

سال جوانی من در کالج، آنچه فکر می کردم یکی از بهترین فصل های کالج تا کنون بود را داشتم. ما ۲۸ بازی از ۲۹ بازی را بردیم. ما اولین قهرمانی MVP آمریکا را بردیم.

به طور میانگین بیش از ۲۰ امتیاز و بیش از ۲۰ ریباند کسب کردم، و من تنها مردی بودم که در شوت های بلاک کننده کالج به پایان رسید، آنها یک ضیافت در شمال کالیفرنیا برگزار کردند، و آنها مرکز دیگری را به عنوان بهترین بازیکن سال در کالیفرنیای شمالی انتخاب کردند، که به من اجازه داد تا بدانم که اگر بخواهم اینها را به عنوان داور نهایی دوران حرفه ای خود بپذیرم.

گفته می شود که او آگاهانه تصمیم گرفته است که تیم را در اولویت قرار دهد و نگران دستاوردهای فردی نباشد.

بیل راسل مسابقات NCAA

او USF را به مسابقات قهرمانی NCAA در سال‌های 1955 و 1956 هدایت کرد، که شامل یک رشته 55 پیروزی متوالی، و 26 امتیاز، 27 ریباند، 20 عملکرد بلوک در یک بازی بود.

بیل راسل و جان وودن

او به خاطر دفاع قوی و مهارت های مهار شوت معروف شد و یک بار ۱۳ شوت در یک بازی را رد کرد.جان وودن، مربی یو سی ال ای بروینز، راسل را “بزرگترین مرد دفاعی که تا به حال دیده ام” نامید.

هنگامی که در USF بود، او و جونز به پیشگام نمایشی کمک کردند که بعداً به عنوان کوچه اوپ شناخته شد. راسل در طول دوران تحصیلی خود در کالج، بهترین بازیکن مسابقات NCAA در سال 1955 بود که میانگین 20.7 امتیاز در هر بازی و 20.3 ریباند در هر بازی داشت.

بیل راسل دو و میدانی

بیل راسل نماینده USF در دو و میدانی

علاوه بر بسکتبال، راسل نماینده USF در مسابقات دوومیدانی بود. او در پرش ارتفاع برجسته بود و با توجه به اخبار دو و میدانی، در سال 1956، در سال فارغ التحصیلی، هفتمین بهترین پرش ارتفاع جهان شد، علیرغم اینکه در مسابقات پرش ارتفاع المپیک شرکت نکرد.

بیل راسل پرش ارتفاع

بیل راسل پرش ارتفاع  کالیفرنیا AAU

بیل راسل پرش ارتفاع AAU اقیانوس آرام

بیل راسل پرش ارتفاع رله‌های ساحل غربی WCR

در آن سال، راسل عناوین پرش ارتفاع را در نشست اتحادیه ورزشکاران آماتور مرکزی کالیفرنیا (AAU)، نشست AAU اقیانوس آرام و رله‌های ساحل غربی (WCR) به دست آورد. یکی از بالاترین پرش‌های او در WCR رخ داد، جایی که او به امتیاز 6 فوت 9+1⁄4 اینچ (2.06 متر) دست یافت.

بیل راسل مدال طلای پرش ارتفاع

در این مسابقه، راسل با چارلی دوما مساوی کرد، که در اواخر سال در بازی‌های المپیک تابستانی 1956 در ملبورن، استرالیا برای ایالات متحده، طلا گرفت و اولین نفری شد که 1 متر 23 پرش کرد. این همه قبل از معرفی فلاپ فوسبوری بود که با آن تمام رکوردهای جهانی پرش ارتفاع پس از سال 1978 به ثبت رسیده است.

راسل بعداً اظهار داشت که “در سال 56، می‌توانستم در المپیک در پرش ارتفاع شرکت کنم، اما آن را رد کردم تا بسکتبال بازی کنم، در آن زمان فقط می‌توانستیم یک ورزش انجام دهیم”. او همچنین در مسابقه 440 یارد (402.3 متر) شرکت کرد که توانست آن را در 49.6 ثانیه به پایان برساند.

بیل راسل بازی های المپیک

بیل راسل بازی های المپیک تابستانی

بیل راسل بازی های المپیک تابستانی ۱۹۵۶

راسل قبل از سال نو کیسی خود در NBA، کاپیتان تیم بسکتبال المپیک مردان آمریکا در سال 1956 بود که در بازی‌های المپیک تابستانی 1956، که در نوامبر و دسامبر در ملبورن، استرالیا برگزار شد، شرکت کرد. Avery Brundage، رئیس کمیته بین‌المللی المپیک، استدلال کرد که راسل قبلاً یک قرارداد حرفه‌ای امضا کرده بود و دیگر آماتور نبود (آنطور که اسماً در آن زمان لازم بود)، اما راسل پیروز شد.

او این گزینه را داشت که مسابقات را حذف کند و یک فصل کامل برای سلتیکس بازی کند، اما مصمم بود در المپیک بازی کند. او بعداً اظهار داشت که اگر تیم بسکتبال او را نادیده می گرفت، در پرش ارتفاع شرکت می کرد.

بیل راسل جرالد تاکر

بیل راسل و جرالد تاکر

تحت مربیگری جرالد تاکر، راسل به تیم ملی بسکتبال ایالات متحده کمک کرد تا مدال طلا را در ملبورن به دست آورد و تیم ملی بسکتبال اتحاد جماهیر شوروی را با نتیجه ۸۹–55 در بازی آخر با یک روند بدون شکست 8–0 شکست داد. ایالات متحده بر این مسابقات مسلط بود و به طور میانگین با 53.5 امتیاز در هر بازی برنده شد.

راسل رهبری تیم را در به ثمر رساندن، با میانگین ۱۴.۱ امتیاز در هر بازی برای مسابقات، رهبری کرد. کی سی جونز هم تیمی سابق او در USF و سلتیکس در تیم المپیک به او ملحق شد و 10.9 امتیاز در هر بازی به دست آورد، از جمله راسل-جونز که مجموعاً 29 امتیاز در فینال به دست آورد.

هارلم گلوبتروترز و بیل راسل

بیل راسل هارلم گلوبتروترز  

جواب بیل راسل به هارلم گلوبتروترز 

هارلم گلوبتروترز از راسل دعوت کرد تا به تیم بسکتبال نمایشگاهی خود بپیوندد، اما راسل که به تعصبات نژادی حساس بود، از این واقعیت که مالک گلوبتروترز، آبه ساپرستاین، فقط با مربی یو‌اس‌اف وولپرت صحبت می‌کرد، خشمگین شد و نه راسل.

در حالی که ساپرستین در یک جلسه با وولپرت صحبت می کرد، دستیار مربی گلوبتروترز، هری هانا، سعی کرد راسل را با شوخی سرگرم کند، اما او پس از این غر زدن عصبانی شد و این پیشنهاد را رد کرد. او استدلال کرد که اگر ساپرستاین آنقدر باهوش است که نمی‌تواند با او صحبت کند، پس او آنقدر باهوش است که نمی‌تواند برای ساپرستاین بازی کند. راسل خود را واجد شرایط پیش‌نویس NBA 1956 کرد.

بیل راسل و رد اورباخ

رد اورباخ بیل راسل  

در درفت، مربی بوستون سلتیکس، رد اورباخ، نظر خود را به راسل معطوف کرد، و فکر می کرد که قدرت دفاعی و قدرت ریباند او قطعات گم شده ای هستند که سلتیکس به آن نیاز داشت.

افکار اورباخ غیرمتعارف بود، زیرا در آن دوره مراکز و مهاجمان با خروجی تهاجمی خود تعریف می شدند و توانایی آنها در بازی دفاعی در درجه دوم اهمیت قرار داشت.

شانس بوستون برای به دست آوردن راسل کم به نظر می رسید زیرا آنها در فصل قبل دوم شده بودند و بدترین تیم ها بالاترین درفت را داشتند و سلتیکس در درفت برای انتخاب راسل بسیار پایین افتاده بود.

علاوه بر این، اورباخ قبلاً از انتخاب منطقه ای خود در NBA برای جذب مهاجم با استعداد تام هاینسون استفاده کرده بود.

اورباخ می‌دانست که روچستر رویالز که اولین درفت را در اختیار داشت، قبلاً یک ریباندر قوی در موریس استوکس داشت، به دنبال یک گارد شوتینگ خارجی بودند و حاضر نبودند پاداش 25000 دلاری درخواستی راسل را بپردازند.

مالک سلتیکس، والتر اِی. براون، با مالک روچستر، لس هریسون، تماس گرفت و اطمینان حاصل کرد که رویالز نمی‌تواند از عهده راسل برآید، و آنها سیهوگو گرین را پیش‌نویس خواهند کرد.

آئورباخ بعداً گفت که براون به هریسون اجرای تضمینی کاپادهای یخی را پیشنهاد داد اگر آنها پیش نویس راسل را ننوشتند. تأیید یا رد این امر دشوار است، اما واضح است که سلطنتی ها راسل را دست کم گرفتند.

پیوستن بیل راسل به رد اورباخ

تاریخ پوستن بیل راسل به رد اورباخ

سنت لوئیس هاکس، که صاحب دومین انتخاب بود، راسل را درافت کرد، اما برای مرکز سلتیکس، اد مکولی، ۶ بار ستاره NBA که ریشه در سنت لوئیس داشت، رقابت می کردند. اگر هاکس از راسل دست کشیدند، اورباخ موافقت کرد که مکولی را که قبلاً درخواست کرده بود به سنت لوئیس مبادله شود تا در کنار پسر بیمارش باشد، معامله کند.

صاحب هاوکس بعداً با اورباخ تماس گرفت و تقاضای بیشتری در تجارت کرد. او علاوه بر مکولی که در آن زمان بازیکن برتر سلتیکس بود، کلیف هاگان را می خواست که سه سال در ارتش خدمت می کرد و هنوز برای سلتیکس بازی نکرده بود. پس از بحث‌های فراوان، آئورباخ موافقت کرد که هاگان را رها کند و هاکس این تجارت را انجام داد.

در طی همان درفت، بوستون نگهبان K. C. Jones، هم تیمی سابق راسل در USF را نیز به خدمت گرفت. در مجموع، تیم سه تالار مشاهیر بسکتبال آینده را در سال 1956 تهیه کرد: راسل، جونز و هاینسون. تجارت روز پیش نویس راسل بعدها یکی از مهمترین معاملات در تاریخ ورزش آمریکای شمالی نامیده شد.

بیل راسل ۱۹۵۷

بیل راسل و اورباخ ۱۹۵۷

با توجه به تعهد خود در المپیک، راسل نتوانست تا دسامبر به سلتیکس برای فصل NBA 1956–1957 بپیوندد.

فصل ۱۹۵۶-۱۹۵۷ بوستون سلتیکس اولین ترکیب اولیه ای را دید که از پنج تالار مشاهیر آینده تشکیل شده بود: راسل مرکزی، مهاجمان هاینسون و فرانک رمزی، و نگهبانان بیل شارمن و باب کوزی.

اولین بازی راسل سلتیکس در ۲۲ دسامبر ۱۹۵۶ در مقابل سنت لوئیس هاکس انجام شد. اورباخ به او مأموریت داد تا گلزن اصلی هاکس، باب پتیت، را خاموش کند و راسل با دفاع مرد به مرد خود و مهار ضربه، تماشاگران بوستون را تحت تأثیر قرار داد.

در سال‌های گذشته، سلتیکس تیمی با امتیاز بالا بود، اما فاقد حضور دفاعی لازم برای پایان دادن به بازی‌های فشرده بود. با اضافه شدن حضور دفاعی راسل، سلتیکس پایه و اساس یک سلسله را بنا نهاده بود، زیرا تیم از یک رویکرد دفاعی قوی برای بازی استفاده می کرد و تیم های حریف را مجبور به انجام چرخش های زیادی می کرد، که منجر به امتیازات آسان بسیاری در استراحت سریع می شد.

بیل راسل مدافع نخبه

بیل راسل هی بیل

راسل یک مدافع نخبه بود که به سلتیکس اجازه داد دفاع “هی، بیل” را بازی کنند: هر زمان که سلتیک درخواست کمک دفاعی اضافی می کرد، فریاد می زد “هی، بیل!” راسل آنقدر سریع بود که اگر حریفان سعی می کردند مرد باز را پیدا کنند، می توانست برای یک تیم سریع دوتایی بدود و به زمان بازگردد.

لقب بیل راسل 

بیل راسل Wilsonburgers

بیل راسل نگهبان سبد

او همچنین به دلیل مهارت های خود در مهار ضربات معروف شد و کارشناسان بلوک های او را “Wilsonburgers” نامیدند. این مهارت به سایر سلتیک ها اجازه داد تا با مردان خود به صورت تهاجمی بازی کنند. اگر آنها را کتک می زدند، می دانستند که راسل نگهبان سبد است.

دفاع راسل توسط ادی گوتلیب، مربی فیلادلفیا واریورز، پس از بازی وریرز-سلتیکس در ۱ ژانویه ۱۹۵۷، که در آن او ۱۷ امتیاز و ۲۵ ریباند، به علاوه یک پاس منجر به گل ثبت کرد، زیر سوال رفت. گوتلیب روز بعد اعتراض کرد و گفت که راسل در یک منطقه تک نفره بازی کرد و بارها دروازه بان شد و فقط یک بار به او دعوت شد. اورباخ پاسخ داد که اظهارات گوتلیب “کاملاً مضحک” است و گفت هر گونه بحث و جدل “مسئله انگور ترش” است.

او که مدام توسط ری فلیکس، مرکز نیویورک نیکس در طول یک بازی تحریک می‌شد، از مربی اوئرباخ شکایت کرد و او به او گفت که امور را به دست خود بگیرد. پس از تحریک بعدی، راسل فلیکس را تا حد بیهوشی کوبید، 25 دلار جریمه پرداخت کرد و پس از آن به ندرت هدف خطاهای ارزان قیمت قرار گرفت.

بدنامی بیل راسل 

بداخلاقی بیل راسل 

در آن زمان، راسل به عنوان یک بازیکن تبلیغات منفی زیادی دریافت کرد. او به خاطر بداخلاقی عمومی اش بدنام بود. از آنجایی که راسل عملاً هر خوش‌خواه را که در خانه یا خارج از خانه به او نزدیک می‌شد، و همچنین اکثریت قریب به اتفاق رسانه‌ها، نادیده می‌گرفت، امضای او در بین ورزشکاران حرفه‌ای زمان خود دشوارترین امضا بود.

بیل راسل و هاینسون

بیل راسل و کوسی

راسل با بسیاری از هم تیمی هایش رابطه صمیمانه داشت، به استثنای هاینسون، رقیب قدیمی و همکار تازه کارش. راسل درخواست هاینسون برای امضا از طرف پسر عمویش را نادیده گرفت و آشکارا به هاینسون گفت که او مستحق نیمی از چک ۳۰۰ دلاری تازه کار سال است.

رابطه بین این دو در بهترین حالت ضعیف بود. با وجود پیشینه‌های قومی متفاوت و فقدان علایق مشترک خارج از دادگاه، رابطه او با کوسی دوستانه بود.

بیل راسل سلتیکس ۱۹۵۷

بیل راسل پلی آف

راسل ۴۸ بازی انجام داد که میانگین ۱۴.۷ امتیاز در هر بازی و بالاترین رکورد لیگ ۱۹.۶ ریباند در هر بازی بود. سلتیکس فصل عادی ۱۹۵۶-۱۹۵۷ را با رکورد ۴۴-۲۸ به پایان رساند، دومین رکورد برتر تیم از زمان شروع بازی در فصل ۱۹۴۶-۱۹۴۷ BAA، که تضمین کننده اولین حضور راسل در پلی آف NBA بود، جایی که سلتیکس با Syracuse Nationals، تیمی که توسط Dolph Schayes فینال هدایت می شد، ملاقات کرد.

در اولین بازی پلی آف خود، راسل با ۱۶ امتیاز و ۳۱ ریباند، همراه با ۷ بلاک گزارش شده، که هنوز یک آمار رسمی ثبت نشده بود، به پایان رسید. پس از پیروزی ۱۰۸–89 سلتیکس، شایس، که باعث شد جانی کر به دلیل مبارزه با راسل در فصل معمولی از روی نیمکت بیاید، به طعنه گفت: “این مرد در سال چقدر درآمد دارد؟ اگر پنج سال به او پول بدهیم تا در ادامه این مجموعه از ما دور بماند.” 

بیل راسل شکست ناسیونال

سلتیکس در سه بازی ناسیونال ها را شکست داد تا اولین حضور این سری در فینال های NBA را در فینال های NBA 1957 کسب کنند، جایی که آنها با سنت لوئیس هاکس به رهبری پتیت و سلتیک اد مکولی سابق ملاقات کردند.

همانطور که تیم ها در شش بازی اول تقسیم شدند، تنش به حدی بود که در بازی ۳، مربی سلتیکس، اورباخ، همکار خود بن کرنر را مشت کرد و ۳۰۰ دلار جریمه دریافت کرد.

در بازی بسیار رقابتی ۷، راسل تمام تلاش خود را کرد تا سرعت پتیت را کم کند، زیرا هاینسون ۳۷ امتیاز به دست آورد و سلتیکس را زنده نگه داشت. به کلمن این بلوک برتری باریک ۱۰۳–102 بوستون را با 40 ثانیه عجیب باقی مانده تا بازی در مقررات حفظ کرد و بازی را برای سلتیکس نجات داد.

در وقت اضافه دوم، هر دو تیم دچار مشکل جدی خطا شدند: هاینسون خطا کرده بود، و هاکس به قدری ضعیف شده بودند که تنها هفت بازیکن باقی مانده بودند. با برتری ۱۲۵–123 سلتیکس در یک ثانیه مانده به پایان، هاکس توپ را در خط اصلی خود داشت. مهاجم ذخیره، الکس هانوم، یک پاس بلند کوچه اوپ را به پتیت پرتاب کرد و نوک پتیت قبل از اینکه دوباره بیرون بیاید، برای چند ثانیه با بلاتکلیفی روی لبه غلتید. سلتیکس برنده شد و اولین قهرمانی NBA خود را به دست آورد.

بیل راسل سلتیکس ۱۹۵۸

بیل راسل با ارزش ترین بازیکن سلتیکس

در شروع فصل ۱۹۵۷–1958 NBA، سلتیکس در چهارده بازی پیاپی پیروز شد و به موفقیت خود ادامه داد. راسل میانگین 16.6 امتیاز در هر بازی و میانگین رکورد لیگ 22.7 ریباند در هر بازی کسب کرد.

NBA استدلال کرد که سایر مراکز در تمام مراحل بهتر از راسل هستند اما هیچ بازیکنی برای تیمش ارزشمندتر نبود. او به‌ عنوان با ارزش‌ترین بازیکن NBA انتخاب شد، اما فقط در تیم دوم تمام NBA نامگذاری شد، چیزی که بارها و بارها در طول دوران حرفه‌ای او رخ داد، زیرا بازیکنان برای جایزه MVP رای می‌دادند، چیزی که تا فصل 1979–1980 NBA ادامه داشت، در حالی که رسانه‌ها همیشه به همه تیم‌های NBA رای می‌دادند.

بیل راسل پلی آف ۱۹۵۸ NBA

سلتیکس در ۴۹ بازی پیروز شد و اولین بار در پلی آف ۱۹۵۸ NBA، جایی که در فینال های NBA در سال 1958 با رقبای آشنای خود، سنت لوئیس هاکس دیدار کرد، به میدان رفت.

بیل راسل مصدومیت

مصدومیت بیل راسل 

آسیب دیدگی بیل راسل 

مصدومیت پای بیل راسل 

تیم‌ها دو بازی اول را تقسیم کردند، اما راسل به دلیل آسیب دیدگی پا در بازی 3 از زمین رفت و تنها برای بازی 6 بازگشت. سلتیکس بازی 4 را با ناراحتی پیروز شد، اما هاکس در بازی‌های 5 و 6 پیروز شد و پتیت 50 امتیاز در بازی تعیین‌کننده 6 به دست آورد. بسیاری از ناظران فکر می کردند که اگر راسل مصدوم نمی شد، بوستون می توانست برنده شود، اما اورباخ اظهار داشت: “شما همیشه می توانید به دنبال بهانه باشید. ما فقط شکست خوردیم.”

بیل راسل بلاک شات 

بلاک شات بیل راسل 

بلاک شات های بیل راسل 

راسل علاوه بر ریباندها، در زمینه بلاک کردن شوت‌ها نیز بسیار مؤثر بود و به عنوان یکی از بزرگترین بلاک‌کنندگان شوت‌ها در تاریخ بسکتبال شناخته می‌شد. او به تیم سلتیکس کمک می‌کرد تا از لحاظ دفاعی بسیار قدرتمند باشد و به این ترتیب، تیم در شرایط سخت بازی‌ها توانست رقیبان را متوقف کند.

رهبری و تاثیر بر تیم بیل راسل تنها یک بازیکن برجسته نبود، بلکه به عنوان یک رهبر در تیم سلتیکس شناخته می‌شد. او توانست بازیکنان دیگر را در زمین به هم پیوند دهد و هماهنگی فوق‌العاده‌ای در تیم ایجاد کند. راسل نه تنها در زمین بازی، بلکه در کنار زمین نیز نقش رهبری داشت.

شخصیت قوی و توانایی در تصمیم‌گیری‌های کلیدی باعث می‌شد که بازیکنان دیگر تحت تاثیر قرار بگیرند و همگی در مسیر پیروزی حرکت کنند. راسل بیشتر به عنوان یک مدافع و ریباند گیر شناخته می‌شد، اما توانایی‌هایش در حمله نیز بسیار مهم بود.

تیم های بیل راسل 

بیل راسل تمامی دوران حرفه‌ای خود را در تیم بوستون سلتیکس سپری کرد. او هیچ‌گاه در تیم دیگری بازی نکرد و تمامی افتخارات خود را در این تیم به دست آورد.

با رهبری بیل راسل، بوستون سلتیکس در دهه‌های 1950 و 1960 به یک قدرت بی‌چون‌وچرا در NBA تبدیل شد و توانست 11 عنوان قهرمانی کسب کند. بیل راسل نه تنها به عنوان یک بازیکن، بلکه به عنوان رهبر تیم نیز شناخته می‌شد و نقش کلیدی در موفقیت‌های این تیم ایفا کرد.

بیل راسل مربی

بیل راسل مربیگری

بیل راسل استراتژی مربیگری

استراتژی تیمی راسل بخشی از استراتژی تیمی بوستون سلتیکس بود که حول محور دفاع قوی، ریباند‌های موثر و رهبری در زمین بازی می‌چرخید. این استراتژی باعث شد تا تیم سلتیکس در برابر بسیاری از تیم‌های قدرتمند NBA در آن زمان به پیروزی دست یابد.

مربیگری و انتقال به سلتیکس پس از بازنشستگی، بیل راسل در سال ۱۹۶۶ به عنوان اولین مربی سیاه‌پوست تاریخ NBA انتخاب شد. او به عنوان مربی تیم سلتیکس موفق شد تا در همان سال نخست مربیگری، تیم را به قهرمانی NBA هدایت کند.

راسل در همان سال مربیگری خود توانست برای سلتیکس قهرمانی بدست آورد، که این موفقیت به عنوان یکی از دستاوردهای بزرگ تاریخ مربیگری در NBA به حساب می‌آید.

آمار بیل راسل

بیل راسل آمار

بازی و گل‌ها بر مبنای باشگاه، فصل و مسابقات صورت گرفته.

سال سال	تیم	بازی های انجام شده	امتیاز امتیاز در هر بازی
۱۹۶۸-۶۹ ۱۹۶۸-۶۹	سلتیکس	۷۷ ۷۷	۹.۹ ۹.۹
۱۹۶۷-۶۸ ۱۹۶۷-۶۸	سلتیکس	۷۸ ۷۸	۱۲.۵ ۱۲.۵
۱۹۶۶-۶۷ ۱۹۶۶-۶۷	سلتیکس	۸۱ ۸۱	۱۳.۳ ۱۳.۳
۱۹۶۵-۶۶ ۱۹۶۵-۶۶	سلتیکس	۷۸ ۷۸	۱۲.۹ ۱۲.۹
۱۹۶۴-۶۵ ۱۹۶۴-۶۵	سلتیکس	۷۸ ۷۸	۱۴.۱ ۱۴.۱
۱۹۶۳-۶۴ ۱۹۶۳-۶۴	سلتیکس	۷۸ ۷۸	۱۵.۰ ۱۵.۰
۱۹۶۲-۶۳ ۱۹۶۲-۶۳	سلتیکس	۷۸ ۷۸	۱۶.۸ ۱۶.۸
۱۹۶۱-۶۲ ۱۹۶۱-۶۲	سلتیکس	۷۶ ۷۶	۱۸.۹ ۱۸.۹
۱۹۶۰-۶۱ ۱۹۶۰-۶۱	سلتیکس	۷۸ ۷۸	۱۶.۹ ۱۶.۹
۱۹۵۹-۶۰ ۱۹۵۹-۶۰	سلتیکس	۷۴ ۷۴	۱۸.۲ ۱۸.۲
۱۹۵۸-۵۹ ۱۹۵۸-۵۹	سلتیکس	۷۰ ۷۰	۱۶.۷ ۱۶.۷
۱۹۵۷-۵۸ ۱۹۵۷-۵۸	سلتیکس	۶۹ ۶۹	۱۶.۶ ۱۶.۶
۱۹۵۶-۵۷ ۱۹۵۶-۵۷	سلتیکس	۴۸ ۴۸	۱۴.۷ ۱۴.۷

افتخارات و جام های بیل راسل

افتخارات باشگاهی بیل راسل

افتخارات فردی بیل راسل

افتخارات بیل راسل

جام های بیل راسل

• دو قهرمانی NCAA
• یک عنوان با ارزش‌ترین بازیکن NCAA
• یازده قهرمانی NBA
• پنج عنوان با ارزش‌ترین بازیکن فصل (MVP)
• دوازده حضور در آل استار
• یک عنوان MVP بازی آل استار
• دو حضور در All-NBA First Team،
• هشت حضور در All-NBA Second Team،
• یک حضور در NBA All-Defensive First Team
• چهار عنوان ریباند چمپیون
• دو عنوان قهرمانی 

بیل راسل افتخارات بازیکنی

او در زیر سبد و در دقایق حساس بازی به تیم کمک می‌کرد تا امتیازات حیاتی را کسب کند. موفقیت‌های فردی در کنار قهرمانی‌های تیمی، بیل راسل دستاوردهای فردی برجسته‌ای در دوران حضورش در بوستون سلتیکس داشت. 5 بار عنوان MVP، بیل راسل 5 بار به عنوان بازیکن ارزشمند سال (MVP) NBA انتخاب شد.

این دستاورد در کنار قهرمانی‌های متعددش نشان‌دهنده تأثیر عظیم او در تیم و لیگ است. راسل به طور مداوم در تیم منتخب All-NBA First Team قرار می‌گرفت و در طول دوران بازی خود در NBA به عنوان یکی از بهترین بازیکنان تاریخ شناخته می‌شد.

⏬مقالات پیشنهادی برای شما عزیزان⏬

کانر مک گرگورشبکه های اجتماعی دونیل مالنیوسف النصیری سوپرلیگ ترکیه